IMAF na świecie

W listopadzie 1951 roku grupa najznamienitszych japońskich Mistrzów sztuk walki reprezentujących różnorodne style zebrała się wspólnie, by przedyskutować możliwość przeprowadzenia szeroko zakrojonej akcji prezentacji japońskich sztuk walki, co w zamyśle miało popularyzować je w społeczeństwie – było to pierwsze tak duże przedsięwzięcie w tym zakresie po II Wojnie Światowej. W styczniu kolejnego roku, dzięki osiągniętemu porozumieniu powołano do życia Japońskie Stowarzyszenie Zdrowia. W przyszłości będzie ono znane jako Kokusai Budoin, International Martial Arts Federation.

IMAF (jeszcze nie pod tą nazwą) powstał w styczniu 1952 roku. Jego założycielami byli Mistrzowie Kyuzo Mifune, Kazuo Ito i Shizuya Sato (Judo), Hakudo Nakayama i Hiromasa Takano (Kendo), Hironori Otsuka (Karate-do) oraz Kiyotaka Wake i Sueo Kiyoura. Pierwszym Prezesem organizacji został Książę Tsunenori Kaya (wujek cesarza Hirohito i generał porucznik cesarskiej armii !), w ślad za którym poszedł Książę Higashikuni (pierwszy po II Wojnie Światowej Premier Japonii, jedyny członek japońskiej rodziny cesarskiej, który sprawował to stanowisko).

Wśród znakomitych Mistrzów i liderów IMAF wymienić należy także: Gogen Yamaguchi, Hirokazu Kanazawa i Kazuo Sakai (Karate-do), Katsuo Yamaguchi (Iaido) oraz Kisshomaru Ueshiba (Aikikai Aikido).

Pierwsze pokazy sztuk walki miały miejsce w Hibiya Park (Chiyoda, Tokio) w roku 1952 i kontynuowane były w kolejnych latach, wzbudzając ogromne zainteresowanie w całej ówczesnej Japonii.

W roku 1958 przyjęto dla stworzonej 6 lat wcześniej organizacji nazwę Kokusai Budokai a w 1965 przekształcono ją w Kokusai Budoin IMAF. W tym też roku wspomniany wcześniej Książę Higashikuni został Wiceprzewodniczącym tej organizacji.

Niezwykle ważnym dla propagowania sztuk walki okazał się być rok 1968. Wtedy to Mistrzowie Kazuo Ito i Shizuya Sato zorganizowali trasę wiodącą przez 12 państw, gdzie prezentowali siłę tkwiącą w japońskich sztukach walki. Trzy lata później Mistrz Kazuo Ito zaproszony został przez Rząd Panamy by zaprezentować techniki Judo całej Ameryce Środkowej, co zapoczątkowało rozwój licznych odmian Judo i Nihon Jujutsu na tym terenie oraz w Ameryce Południowej.

Kolejne lata to dalszy rozwój IMAF i promocja sztuk walki na świecie, co doprowadziło do powstania w 1975 roku pierwszych zagranicznych oddziałów. Szczególnie prężnym stał się założony w 1977 roku IMAF Holandia, dzięki któremu w Wielkiej Brytanii, Danii, Belgii, Austrii, Włoszech i pozostałej części Królestwa Niderlandów powstały kolejne ośrodki tej organizacji. Dzięki dalszym staraniom J.D. Schilder, J. van Willigen i A. le Capitaine możliwym stało się powstanie IMAF Europe, które po zatwierdzeniu swojego statutu przez Shizuya Sato w 1983 roku stało się autonomiczną organizacją.

Krytyczny dla światowego IMAFu moment przyszedł w roku 1986. Na skutek wewnętrznych tarć, tworzących się nowych nurtów i frakcji, stojących do siebie w opozycji, doszło do rozłamu. Podział ostatecznie dokonał się w trakcie Światowego Kongresu w Turynie, w roku 1986 a kraje członkowskie pozostały przy dotychczasowym Kokusai Budoin, bądź skupiły się wokół International Federation of Nippon Budo z Mistrzem Minoru Mochizuki na czele, opuszczając tym samym dotychczasowe struktury. W tym gronie znalazło się również IMAF Europe, które straciło powiązania ze swym japońskim odpowiednikiem.

Obecnie IMAF Europe ma swoje oddziały w Holandii (tam też znajduje się siedziba główna), Belgii, Bośni i Hercegowinie, Francji, Hiszpanii, Irlandii, Niemczech, Polsce, Rosji, Rumunii, Słowenii, Szwecji, Węgrzech, Wielkiej Brytanii i Włoszech; starania o przyjęcie do IMAF Europe czynią Austria, Chorwacja, Czarnogóra i Dania; członkiem spoza Europy jest Iran a kluby sportowe innych państw np. Ukrainy również biorą aktywny udział w wydarzeniach IMAFE. Ponadto, dzięki współpracy z Combat Ju Jitsu International Federation (CJJIF) na zawodach sportowych spotkać można również zawodników z z innych państw Europy wschodniej.

Aktualny Zarząd IMAF Europe:

Prezydent Geoff Benoy Belgia	Wice Prezydent Olaf Dreesman Niemcy	Sekretarz Generalny Cees van der Wal Holandia	Skarbnik Rolf Coolen Holandia	Komisarz Jens Fricke Niemcy